اوتیسم یا اختلال طیف اتیسم (ASD)، یک اختلال عصبی رشدی است که بر ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار تأثیر می گذارد.
این اختلال طیف نامیده می شود زیرا علائم و شدت آنها می تواند در بین افراد بسیار متفاوت باشد، برخی از علائم رایج اوتیسم عبارتند از: مشکل در ارتباط کلامی و غیرکلامی، مشکل در تعاملات اجتماعی، رفتارها یا علایق تکراری و حساسیت های حسی.
اوتیسم معمولاً در اوایل دوران کودکی تشخیص داده می شود، و در حالی که هیچ درمان قطعی وجود ندارد، مداخله و درمان زودهنگام می تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا زندگی رضایت بخشی داشته باشند.
بیشتر بخوانید : تاخیر تکامل در کودکان
علائم اوتیسم چیست؟
علائم اختلال طیف اتیسم (ASD) می تواند در بین افراد بسیار متفاوت باشد، اما برخی از علائم رایج عبارتند از:
- مشکل در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی: این می تواند شامل تاخیر در گفتار، مشکل در درک و استفاده از حرکات، و مشکل در حفظ تماس چشمی باشد.
- مشکل در تعاملات اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای درک نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشند، در دوست یابی مشکل داشته باشند و ممکن است ترجیح دهند تنها باشند.
- رفتارها یا علایق تکراری: این می‌تواند شامل حرکات تکراری (مانند تکان دادن بدن یا تکان دادن دست)، ترجیح شدید برای روتین تکراری و علاقه شدید به موضوعات خاص باشد.
- حساسیت های حسی بیش از حد: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به برخی از تجربیات حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن یا بافت‌های خاص حساس یا کم‌حساس باشند.
توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به اتیسم همه این علائم را نشان نمی دهند و شدت علائم می تواند بسیار متفاوت باشد. علاوه بر این، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است چالش های دیگری مانند ناتوانی ذهنی یا ADHD داشته باشند. اگر فکر می کنید که شما یا کسی که می شناسید ممکن است مبتلا به اتیسم باشد، مهم است که با یک متخصص برای تشخیص صحیح صحبت کنید.
بیشتر بخوانید : مشکلات بینایی در کودکان
دلایل اتیسم
علت دقیق اختلال طیف اوتیسم (ASD) به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است نقش داشته باشد.
برخی از مطالعات نشان داده اند که برخی از ژن ها ممکن است خطر ابتلا به اتیسم را افزایش دهند، اما توجه به این نکته مهم است که ژنتیک به تنهایی برای ایجاد اوتیسم کافی نیست. عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم قبل از تولد، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد نیز ممکن است از عوامل خطر برای ابتلا به اوتیسم باشند.
در مورد این ایده که واکسن ها ممکن است باعث اوتیسم شوند، اختلاف نظر وجود دارد، اما این موضوع توسط مطالعات علمی متعدد کاملاً رد شده است. واکسن ها بی خطر هستند و باعث اتیسم نمی شوند.
توجه به این نکته مهم است که در حالی که علل دقیق اتیسم به طور کامل شناخته نشده است، اما به دلیل کاری که والدین یا مراقب انجام داده یا انجام نداده اند، ایجاد نمی شود.
بیشتر بخوانید : آبله مرغان
روشهای درمان اوتیسم
در حالی که هیچ درمان قطعی برای اختلال طیف اتیسم (ASD) وجود ندارد، مداخله و درمان زودهنگام می تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا مهارت های ارتباطی و اجتماعی خود را بهبود بخشند، رفتارهای چالش برانگیز را مدیریت کنند و زندگی رضایت بخشی داشته باشند.
برخی از درمان های رایج برای اتیسم عبارتند از:
- تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی (ABA): ABA درمانی است که بر آموزش مهارت ها و رفتارهای جدید و کاهش رفتارهای چالش برانگیز با تجزیه آنها به مراحل کوچکتر و قابل کنترل تر تمرکز دارد.
- کاردرمانی: کاردرمانی می تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا مهارت های حرکتی ظریف، پردازش حسی و مهارت های زندگی روزمره خود را بهبود بخشند.
- گفتار درمانی: گفتاردرمانی می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مهارت های ارتباطی خود از جمله ارتباط کلامی و غیرکلامی را بهبود بخشند.
- آموزش مهارت های اجتماعی: آموزش مهارت های اجتماعی می تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا توانایی خود را در درک نشانه های اجتماعی و تعامل با دیگران بهبود بخشند.
- دارو: در حالی که هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اوتیسم را درمان کند، می توان از دارو برای مدیریت برخی علائم مانند اضطراب یا بیش فعالی استفاده کرد.
مهم است که توجه داشته باشید که بهترین برنامه درمانی برای اوتیسم بسته به فرد متفاوت است، و مهم است که با یک متخصص حوزه اتیسم مانند روانپزشک ، روانشناس یا متخصص کاردرمانی برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی مشورت کنید.
