عفونت ادراری چیست؟ عفونت دستگاه ادراری (UTI) عفونتی است که در هر قسمت از سیستم ادراری از جمله کلیه ها، مثانه، حالب ها و مجرای ادرار رخ می دهد. شایع ترین نوع عفونت ادراری عفونت مثانه است که دستگاه ادراری تحتانی را تحت تأثیر قرار می دهد.
عفونت‌های ادراری
عفونت‌های ادراری معمولاً توسط باکتری‌هایی ایجاد می‌شوند که وارد مجرای ادرار شده و سپس به مثانه و سایر قسمت‌های سیستم ادراری می‌رسند. زنان نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های ادراری هستند زیرا مجرای ادرار آنها کوتاه تر است و ورود باکتری ها به مثانه را آسان تر می کند.
علائم عفونت ادراری می تواند شامل میل مکرر و شدید برای ادرار کردن، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن، ادرار کدر یا بدبو، درد یا فشار لگن و گاهی تب یا لرز باشد. این بیماری معمولاً با آنتی بیوتیک قابل درمان است، اما در موارد شدید، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد. اگر مشکوک به این بیماری هستید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید، زیرا عفونت های ادراری درمان نشده می توانند منجر به عوارض جدی شوند.
بیشتر بخوانید : آنفولانزا
دلایل ابتلا به عفونت ادراری
عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) معمولاً توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شوند، اگرچه در موارد نادر، می‌توانند توسط قارچ‌ها یا ویروس‌ها نیز ایجاد شوند. شایع ترین نوع باکتری که باعث عفونت ادراری می شود، اشریشیا کلی (E. coli) است که به طور معمول در دستگاه گوارش زندگی می کند و می تواند از طریق مجرای ادرار وارد سیستم ادراری شود. سایر انواع باکتری هایی که می توانند باعث این بیماری شوند عبارتند از کلبسیلا، پروتئوس، انتروکوک و استافیلوکوک.
برخی از عوامل خطر رایج که می توانند احتمال ابتلا به UTI را افزایش دهند عبارتند از:
عفونت ادراری در زنان
زنان بیشتر از مردان به عفونت ادراری مبتلا می‌شوند، احتمالاً به دلیل کوتاه‌تر بودن مجرای ادرار زنانه که ورود باکتری‌ها به مثانه را آسان‌تر می‌کند.
عفونت ادراری در فعالیت جنسی
آمیزش جنسی می تواند باعث ورود باکتری به سیستم ادراری شود و خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.
انواع خاصی از پیشگیری از بارداری
زنانی که از دیافراگم یا عوامل اسپرم کش برای کنترل بارداری استفاده می کنند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری باشند.
ناهنجاری های دستگاه ادراری
برخی از افراد ممکن است با ناهنجاری های ساختاری در دستگاه ادراری خود متولد شوند که آنها را مستعد ابتلا به عفونت های ادراری می کند.
انسداد دستگاه ادراری
انسداد در دستگاه ادراری، مانند سنگ کلیه یا بزرگ شدن غده پروستات، می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
سیستم ایمنی ضعیف
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS یا افرادی که تحت شیمی درمانی هستند، بیشتر مستعد ابتلا به UTI هستند.
استفاده از کاتتر
افرادی که از کاتتر برای تخلیه مثانه خود استفاده می کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به UTI هستند.
توجه به این نکته مهم است که در حالی که برخی از افراد ممکن است به دلیل این عوامل خطر بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری باشند، هر کسی ممکن است به UTI مبتلا شود.
بیشتر بخوانید : سرخک
علائم عفونت ادراری
علائم عفونت دستگاه ادراری (UTI) بسته به اینکه کدام قسمت از سیستم ادراری تحت تأثیر قرار گرفته است می تواند متفاوت باشد. با این حال، برخی از علائم رایج عبارتند از:
- میل شدید و مداوم برای ادرار کردن
- سوزش یا درد در هنگام ادرار
- دفع مقدار کمی ادرار مکرر
- ادرار کدر یا با بوی تند
- خون در ادرار
- درد لگن، به ویژه در زنان
- درد مقعدی، به ویژه در مردان
- تب، لرز و حالت تهوع، به خصوص اگر عفونت به کلیه ها سرایت کرده باشد
توجه به این نکته مهم است که برخی از افراد مبتلا به عفونت ادراری ممکن است اصلاً علائمی را تجربه نکنند، به ویژه افراد مسن یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. علاوه بر این، برخی از این علائم می‌تواند ناشی از شرایط دیگری مانند عفونت‌های مقاربتی یا سنگ کلیه باشد. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، به خصوص اگر شدید یا همراه با تب باشند، مهم است که فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب دریافت کنید.
درمان عفونت ادراری
عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند که می‌تواند به از بین بردن باکتری‌های عامل عفونت کمک کند. نوع خاصی از آنتی بیوتیک تجویز شده به نوع باکتری عامل عفونت و همچنین شدت و محل عفونت بستگی دارد.
علاوه بر آنتی بیوتیک ها، درمان های دیگری که ممکن است برای UTI توصیه شود عبارتند از:
مسکن‌ها
مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به کاهش درد و ناراحتی مرتبط با UTI کمک کنند.
نوشیدن مایعات زیاد
نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات دیگر می تواند به دفع باکتری های عامل عفونت کمک کند و همچنین می تواند به کاهش برخی از علائم UTI کمک کند.
مسکن های مجاری ادراری
این داروها می توانند به تسکین درد و ناراحتی در هنگام ادرار کمک کنند.
پروبیوتیک‌ها
برخی تحقیقات نشان می‌دهند که پروبیوتیک‌ها، که باکتری‌های مفیدی هستند که در روده زندگی می‌کنند، ممکن است با افزایش رشد باکتری‌های سالم در دستگاه ادراری، از عفونت‌های عودکننده این بیماری جلوگیری کنند.
مهم است که دوره کامل آنتی بیوتیک ها را طبق تجویز کامل کنید، حتی اگر قبل از اتمام دارو احساس بهتری داشته باشید. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که تمام باکتری های عامل عفونت به طور کامل از بین رفته اند، که می تواند به جلوگیری از عود یا شدیدتر شدن عفونت کمک کند. اگر عفونت ادراری مکرر را تجربه کنید، پزشک ممکن است آزمایش‌ها یا درمان‌های بیشتری را برای تعیین علت اصلی و جلوگیری از عفونت‌های آینده توصیه کند.
بیشتر بخوانید : آبله مرغان
عفونت ادراری در کودکان
عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) می تواند در کودکان در هر سنی از جمله نوزادان و کودکان نوپا رخ دهد. با این حال، تشخیص UTI در کودکان نسبت به بزرگسالان دشوارتر است، زیرا کودکان خردسال ممکن است نتوانند علائم خود را به طور موثر بیان کنند.
برخی از علائم و نشانه های رایج UTI در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تکرر ادرار
- ادرار دردناک یا گریه در هنگام ادرار کردن
- بی اختیاری یا شب ادراری
- ادرار بدبو یا کدر
- خون در ادرار
- درد شکم یا کمر درد
- تب
- استفراغ یا حالت تهوع
اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است UTI داشته باشد، مهم است که فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. پزشک کودک شما ممکن است آزمایش ادرار را برای بررسی وجود باکتری یا سایر علائم عفونت توصیه کند. درمان UTI در کودکان معمولاً شامل یک دوره آنتی بیوتیک و همچنین مایعات فراوان برای کمک به دفع باکتری های عامل عفونت است. در برخی موارد، در صورتی که عفونت شدید باشد یا کودک بسیار جوان باشد، ممکن است نیاز به بستری شدن باشد. همچنین مهم است که اقداماتی را برای پیشگیری از این بیماری در کودکان انجام دهید، مانند تشویق اقدامات بهداشتی خوب و اطمینان از نوشیدن مایعات فراوان.
عفونت ادراری در دوران بارداری
عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) در دوران بارداری نسبتاً شایع هستند و در صورت عدم درمان می توانند عوارض ایجاد کنند. زنان باردار به دلیل تغییرات هورمونی که می‌تواند باعث شل شدن ماهیچه‌های دستگاه ادراری و فشرده شدن مثانه شود و ورود باکتری‌ها به دستگاه ادراری را آسان‌تر کند، در معرض خطر بیشتری برای عفونت‌های ادراری قرار دارند.
برخی از علائم و نشانه های رایج عفونت ادراری در دوران بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تکرر ادرار
- ادرار دردناک یا احساس سوزش در هنگام ادرار کردن
- خون در ادرار
- ادرار بدبو یا کدر
- درد یا فشار لگن
- تب با درجه پایین
عفونت ادراری در دوران بارداری می تواند خطر عوارضی مانند زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و حتی عفونت کلیه را افزایش دهد. پزشک شما احتمالاً آزمایش ادرار را برای بررسی وجود باکتری یا سایر علائم عفونت توصیه می کند. درمان این بیماری در دوران بارداری معمولاً شامل دوره ای از آنتی بیوتیک هایی است که برای استفاده در دوران بارداری بی خطر هستند. مهم است که دوره کامل آنتی بیوتیک ها را طبق تجویز کامل کنید، حتی اگر قبل از اتمام دارو احساس بهتری داشته باشید. علاوه بر آنتی بیوتیک ها، پزشک ممکن است افزایش مصرف مایعات و سایر اقدامات را برای کمک به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض توصیه کند.
