بارداری و اقدام

پزشکی

دهان و دندان

نوزاد

بانوان, پزشکی

سرطان سینه

21 آوریل, 11:44

سرطان سینه نوعی سرطان است که در بافت پستان ایجاد می شود. زمانی اتفاق می افتد که سلول های سینه شروع به رشد غیرقابل کنترل می کنند. با گذشت زمان، این سلول ها می توانند توموری تشکیل دهند که می تواند به صورت یک توده احساس شود یا در آزمایش تصویربرداری مانند ماموگرافی دیده شود.

سرطان سینه می تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، اما در زنان بسیار شایع تر است. این سرطان بعد از سرطان پوست دومین نوع سرطان شایع در بین زنان است.

انواع مختلفی از سرطان سینه وجود دارد و گزینه های درمانی و پیش آگهی به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد. برای زنان مهم است که خودآزمایی منظم پستان و انجام ماموگرافی منظم برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه، زمانی که قابل درمان است، مهم است.

پس از سرطان پوست، سرطان سینه شایع ترین سرطانی است که در زنان در ایالات متحده تشخیص داده می شود.

تشخیص زودهنگام سرطان سینه

تشخیص زودهنگام سرطان سینه برای درمان موفقیت آمیز و بهبود نتایج بسیار مهم است. در اینجا چند راه برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه وجود دارد:

خودآزمایی پستان: زنان باید به طور منظم خودآزمایی سینه را انجام دهند تا با ظاهر و احساس طبیعی سینه های خود آشنا شوند. این می تواند به آنها کمک کند تا هر گونه تغییر یا ناهنجاری را که ممکن است نشان دهنده سرطان سینه باشد، تشخیص دهند.
معاینه بالینی پستان: زنان باید حداقل هر سه سال یک بار از سن 20 سالگی و سالیانه از سن 40 سالگی توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی معاینه بالینی پستان انجام دهند.
ماموگرافی: زنان باید از سن 40 سالگی (یا زودتر در صورت داشتن سابقه خانوادگی سرطان سینه یا سایر عوامل خطر) ماموگرافی منظم انجام دهند. ماموگرافی می تواند سرطان سینه را قبل از احساس توده تشخیص دهد.
سایر آزمایش‌های تصویربرداری: در برخی موارد، سایر آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی، MRI یا اسکن PET ممکن است برای تشخیص سرطان سینه استفاده شوند.

توجه به این نکته مهم است که همه سرطان‌های سینه را نمی‌توان از طریق غربالگری تشخیص داد و برخی از سرطان‌های سینه ممکن است بین دو غربالگری ایجاد شوند. بنابراین، مهم است که از هرگونه تغییر در سینه خود آگاه باشید و فوراً آن را به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود گزارش دهید.

بیشتر بخوانید : حساسیت سینه

انواع سرطان سینه

انواع مختلفی از سرطان سینه وجود دارد که بر اساس نوع سلول های درگیر در سرطان و نحوه نگاه سلول های سرطانی در زیر میکروسکوپ طبقه بندی می شوند. در اینجا برخی از رایج ترین انواع سرطان سینه آورده شده است:

کارسینوم مجرای درجا (DCIS): این یک سرطان پستان غیر تهاجمی است که در مجاری شیری پستان رخ می دهد. سلول های سرطانی به خارج از مجاری گسترش نیافته اند، اما اگر درمان نشود، DCIS می تواند تهاجمی شود.
کارسینوم مجرای مهاجم (IDC): این شایع ترین نوع سرطان سینه است که حدود 80 درصد از کل سرطان های سینه را تشکیل می دهد. IDC از مجاری شیر پستان شروع می شود و سپس به بافت سینه اطراف حمله می کند.
کارسینوم لوبولار مهاجم (ILC): این نوع سرطان سینه از غدد تولید کننده شیر (لوبول) پستان شروع می شود و سپس به بافت سینه اطراف حمله می کند.
سرطان سینه التهابی (IBC): این یک نوع نادر و تهاجمی سرطان سینه است که باعث قرمزی، تورم و گرم شدن سینه در هنگام لمس می شود. IBC زمانی اتفاق می افتد که سلول های سرطانی عروق لنفاوی پوست سینه را مسدود می کنند.
سرطان سینه سه گانه منفی: این نوع سرطان پستان است که گیرنده های استروژن، پروژسترون یا HER2 ندارد. این سرطان نسبت به انواع دیگر سرطان پستان تهاجمی تر است و اغلب با شیمی درمانی درمان می شود.
سرطان پستان HER2 مثبت: این یک نوع سرطان پستان است که پروتئینی به نام HER2 بیش از حد روی سطح سلول های سرطانی دارد. سرطان سینه HER2 مثبت نسبت به سایر انواع سرطان پستان تهاجمی تر است، اما می توان با درمان های هدفمندی که پروتئین HER2 را مسدود می کند، درمان کرد.

گزینه های درمانی و پیش آگهی سرطان سینه به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.

بیشتر بخوانید : پریود نامنظم

راه های تشخیص سرطان سینه

روش های مختلفی برای تشخیص سرطان سینه وجود دارد. در اینجا برخی از رایج ترین روش ها آورده شده است:

ماموگرافی: ماموگرافی یک عکس رادیوگرافی از پستان است که می تواند سرطان سینه را قبل از اینکه یک توده احساس شود، تشخیص دهد. این رایج ترین ابزار غربالگری سرطان سینه است.
اولتراسوند: سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از بافت پستان استفاده می کند. می توان از آن برای تعیین جامد بودن یا پر بودن توده با مایع (کیستیک) استفاده کرد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از بافت پستان استفاده می کند. این اغلب همراه با ماموگرافی برای تشخیص سرطان سینه در زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری هستند استفاده می شود.
بیوپسی: بیوپسی شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت پستان برای بررسی زیر میکروسکوپ است. این تنها راه برای تشخیص قطعی سرطان سینه است.
معاینه پستان بالینی: معاینه پستان بالینی یک معاینه فیزیکی از پستان است که توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انجام می شود. آنها هرگونه توده یا ناهنجاری در بافت سینه را احساس می کنند.

اگر سرطان سینه تشخیص داده شود، ممکن است آزمایش‌های اضافی برای تعیین مرحله سرطان و گسترش آن به سایر قسمت‌های بدن انجام شود. این آزمایشات ممکن است شامل رادیوگرافی قفسه سینه، سی تی اسکن، اسکن استخوان یا اسکن PET باشد. گزینه های درمانی و پیش آگهی سرطان پستان به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.

"روش

روش های درمان سرطان سینه

روش های مختلفی برای درمان سرطان سینه وجود دارد و انتخاب درمان به نوع و مرحله سرطان و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد. در اینجا برخی از رایج ترین روش های درمان سرطان سینه آورده شده است:

جراحی

جراحی اغلب اولین خط درمان سرطان سینه است. نوع جراحی به اندازه و محل تومور بستگی دارد. لامپکتومی شامل برداشتن تومور و مقدار کمی از بافت اطراف آن است، در حالی که ماستکتومی شامل برداشتن کل پستان است. در برخی موارد، ماستکتومی دوبل (برداشتن هر دو سینه) ممکن است توصیه شود.

جراحی یک درمان رایج برای سرطان سینه است و اغلب اولین خط درمان است. نوع جراحی به اندازه و محل تومور و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد. در اینجا برخی از رایج ترین انواع جراحی برای سرطان سینه آورده شده است:

لامپکتومی: لامپکتومی شامل برداشتن تومور و مقدار کمی از بافت اطراف است. این اغلب با پرتو درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده در بافت پستان دنبال می شود.

ماستکتومی: ماستکتومی شامل برداشتن کل سینه است. انواع مختلفی از ماستکتومی وجود دارد که عبارتند از:

ماستکتومی ساده یا کامل: این عمل شامل برداشتن کل پستان، از جمله نوک پستان و آرئول است.
ماستکتومی رادیکال اصلاح شده: این عمل شامل برداشتن کل پستان و برخی از غدد لنفاوی زیر بازو است.
ماستکتومی رادیکال: این عمل شامل برداشتن کل سینه، غدد لنفاوی زیر بازو و عضلات دیواره قفسه سینه است.

بازسازی سینه: بازسازی سینه یک روش جراحی است که شکل سینه را پس از ماستکتومی بازسازی می کند. بازسازی را می توان همزمان با ماستکتومی یا در زمان بعدی انجام داد.

جراحی می تواند عوارض جانبی از جمله درد، تورم و محدودیت حرکت بازو داشته باشد. با این حال، بسیاری از این عوارض جانبی موقتی هستند و با دارو یا درمان های دیگر قابل کنترل هستند. انتخاب جراحی به نوع و مرحله سرطان سینه و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد.

بیشتر بخوانید : عفونت ادراری

پرتودرمانی

پرتودرمانی از اشعه ایکس با انرژی بالا برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند. اغلب پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده در بافت پستان استفاده می شود.

پرتودرمانی یک درمان رایج برای سرطان سینه است که از اشعه ایکس پرانرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی را می توان بعد از جراحی (پرتودرمانی کمکی) برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده در بافت پستان، یا قبل از جراحی (پرتودرمانی نئوادجوانت) برای کوچک کردن تومور و راحت تر برداشتن آن انجام داد.

در طول پرتودرمانی، یک دستگاه اشعه ایکس با انرژی بالا را به بافت پستان می‌رساند. درمان معمولاً به مدت چند هفته روزانه انجام می شود. پرتودرمانی می تواند عوارض جانبی از جمله خستگی، تحریک پوست و تورم سینه داشته باشد. با این حال، بسیاری از این عوارض جانبی موقتی هستند و با دارو یا درمان های دیگر قابل کنترل هستند.

پرتودرمانی اغلب در ترکیب با درمان های دیگر مانند جراحی یا شیمی درمانی استفاده می شود تا شانس نتیجه موفقیت آمیز را بهبود بخشد. انتخاب پرتودرمانی به نوع و مرحله سرطان سینه و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی شامل استفاده از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی است. اغلب در ترکیب با سایر درمان ها مانند جراحی یا پرتودرمانی استفاده می شود.

شیمی درمانی یک درمان رایج برای سرطان سینه است که شامل استفاده از داروها برای کشتن سلول های سرطانی است. شیمی درمانی می تواند قبل از جراحی (شیمی درمانی نئوادجوانت) برای کوچک کردن تومور و راحت تر برداشتن آن، یا بعد از جراحی (شیمی درمانی کمکی) برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده در بدن انجام شود.

داروهای شیمی درمانی معمولاً به صورت داخل وریدی (از طریق ورید) یا خوراکی (از طریق دهان) تجویز می شوند. این داروها وارد جریان خون می شوند و در سراسر بدن حرکت می کنند و سلول های سرطانی را در هر کجا که باشند از بین می برند.

شیمی درمانی می تواند عوارض جانبی از جمله خستگی، حالت تهوع، استفراغ، ریزش مو و افزایش خطر عفونت داشته باشد. با این حال، بسیاری از این عوارض جانبی را می توان با دارو یا درمان های دیگر کنترل کرد.

انتخاب داروهای شیمی درمانی و مدت درمان به نوع و مرحله سرطان سینه و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد. در برخی موارد، شیمی درمانی ممکن است همراه با سایر روش های درمانی، مانند جراحی یا پرتودرمانی، برای بهبود شانس نتیجه موفقیت آمیز استفاده شود.

بیشتر بخوانید : آندومتریوز

هورمون درمانی

هورمون درمانی نوعی درمان برای سرطان سینه است که گیرنده هورمونی مثبت است (به این معنی که سلول های سرطانی در پاسخ به هورمون هایی مانند استروژن یا پروژسترون رشد می کنند). هورمون درمانی با مسدود کردن اثرات این هورمون ها یا کاهش میزان هورمون ها در بدن عمل می کند که می تواند رشد سلول های سرطانی را کند یا متوقف کند.

انواع مختلفی از هورمون درمانی وجود دارد، از جمله:

تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن (SERMs): SERM ها اثرات استروژن را بر سلول های سرطان پستان مسدود می کنند. تاموکسیفن یک SERM رایج است.
مهارکننده های آروماتاز (AIs): AI ها با مسدود کردن آنزیمی که استروژن تولید می کند، مقدار استروژن را در بدن کاهش می دهند. AI اغلب در زنان یائسه با سرطان پستان گیرنده هورمون مثبت استفاده می شود. نمونه هایی از AI ها عبارتند از لتروزول، آناستروزول و اگزمستان.
آگونیست های هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین کننده (LHRH): آگونیست های LHRH در زنان یائسه برای جلوگیری از تولید استروژن توسط تخمدان ها استفاده می شود. این می تواند به کند کردن رشد سرطان پستان گیرنده هورمون مثبت کمک کند. نمونه هایی از آگونیست های LHRH عبارتند از گوسرلین و لوپرولید.

هورمون درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها مانند جراحی یا شیمی درمانی انجام شود. انتخاب هورمون درمانی به نوع و مرحله سرطان سینه و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد. هورمون درمانی می تواند عوارض جانبی از جمله گرگرفتگی، خشکی واژن و افزایش خطر پوکی استخوان داشته باشد. با این حال، بسیاری از این عوارض جانبی را می توان با دارو یا درمان های دیگر کنترل کرد.

درمان هدفمند

درمان هدفمند نوعی درمان برای سرطان سینه است که پروتئین‌ها یا ژن‌های خاصی را هدف قرار می‌دهد که در رشد و گسترش سلول‌های سرطانی نقش دارند. درمان هدفمند را می توان برای درمان سرطان پستان HER2 مثبت استفاده کرد که دارای پروتئین بیش از حدی به نام HER2 در سطح سلول های سرطانی است.

در اینجا برخی از رایج ترین انواع درمان هدفمند برای سرطان سینه آورده شده است:

درمان با هدف HER2: داروهای درمانی هدفمند HER2، مانند تراستوزوماب، پرتوزوماب، و آدو-تراستوزوماب امتانسین (T-DM1)، پروتئین HER2 را مسدود کرده و رشد سلول های سرطان پستان HER2 مثبت را کند می کنند.
مهارکننده‌های CDK4/6: مهارکننده‌های CDK4/6، مانند palbociclib، ribociclib و abemaciclib، پروتئین‌هایی را که به تقسیم و رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کنند، مسدود می‌کنند. آنها اغلب در ترکیب با هورمون درمانی برای درمان سرطان پستان گیرنده هورمون مثبت و HER2 منفی استفاده می شوند.
مهارکننده‌های PARP: مهارکننده‌های PARP، مانند اولاپاریب و تالازوپاریب، پروتئین‌هایی را که به ترمیم DNA آسیب‌دیده در سلول‌های سرطانی کمک می‌کنند، مسدود می‌کنند. آنها برای درمان سرطان پستان که دارای جهش BRCA1 یا BRCA2 هستند استفاده می شود.

درمان هدفمند می تواند عوارض جانبی از جمله خستگی، حالت تهوع و افزایش خطر عفونت داشته باشد. با این حال، بسیاری از این عوارض جانبی را می توان با دارو یا درمان های دیگر کنترل کرد. انتخاب درمان هدفمند به نوع و مرحله سرطان پستان و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد.

بیشتر بخوانید : بارداری پرخطر

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی نوعی درمان است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سلول های سرطانی مبارزه کند. هنوز برای اثربخشی آن در درمان سرطان سینه در حال بررسی است.

ایمونوتراپی نوعی درمان برای سرطان است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سلول های سرطانی مبارزه کند. داروهای ایمونوتراپی یا با تقویت توانایی سیستم ایمنی برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی یا با مسدود کردن پروتئین‌هایی که به سلول‌های سرطانی کمک می‌کنند از سیستم ایمنی فرار کنند، کار می‌کنند.

ایمونوتراپی برای اثربخشی آن در درمان سرطان سینه هنوز در حال بررسی است. با این حال، برخی از انواع ایمونوتراپی، مانند مهارکننده های ایست بازرسی، برای درمان انواع خاصی از سرطان سینه در آزمایشات بالینی استفاده می شود.

مهارکننده‌های ایست بازرسی پروتئین‌های سلول‌های سرطانی را مسدود می‌کنند که به آنها کمک می‌کند تا از سیستم ایمنی فرار کنند. با مسدود کردن این پروتئین ها، مهارکننده های ایست بازرسی می توانند به سیستم ایمنی کمک کنند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کند. پمبرولیزوماب یک مهارکننده پست بازرسی است که توسط FDA برای درمان برخی از انواع سرطان سینه تایید شده است.

ایمونوتراپی می تواند عوارض جانبی از جمله خستگی، حالت تهوع و افزایش خطر عفونت داشته باشد. با این حال، بسیاری از این عوارض جانبی را می توان با دارو یا درمان های دیگر کنترل کرد.

انتخاب ایمونوتراپی به نوع و مرحله سرطان سینه و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار بستگی دارد. ایمونوتراپی هنوز برای اثربخشی آن در درمان سرطان سینه در حال مطالعه است و مهم است که در مورد مزایا و خطرات بالقوه با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت شود.

برنامه درمانی سرطان پستان برای هر بیمار خاص طراحی شده است و ممکن است شامل یک یا چند مورد از این درمان ها باشد.